...

Pod Żabką dorosły mężczyzna z lekką nadwagą, przebrany za wampira, wcina hamburgera. Informuje kolegów, że kończą mu się mangi do oglądania. Ci, również w przebraniach — jeden przypomina skrzyżowanie Koszałka Opałka z Włóczykijem z Muminków, tyle że w japońskich drewnianych sandałach — nie reagują. Jedzą.

Wchodzę do sklepu, a tam ciąg dalszy. Dorosła, młoda kobieta ze sporą nadwagą, przebrana za japońską uczennicę – krótka spódniczka, białe podkolanówki, peruka – odbiera swoją bułę. Koleżanki, choć nic nie odbierają, wyglądają, jakby zjadły już niejedną. Wszystkie przebrane za księżniczki z mangi.

Po szybkim sprawdzeniu w internecie okazało się, że to konwent kultury dalekowschodniej. Poczułem się jak w „Powiększeniu” Antonioniego – tylko nikt nie zagrał mi piłeczki. I całe szczęście, bo to mógłby być hamburger.

Wieczorem planuję zakraść się na tę imprezę z doniczką na głowie – dam znać, jak było. W razie potrzeby salwuję się ucieczką, rozrzucając za sobą hot-dogi z Żabki. To powinno zatrzymać ewentualny pościg. Ruch to zdrowie!

Ninja – bez odbioru!

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

Pamiętajcie, bój toczy się o złoża – nic innego się nie liczy. Dlatego USA chce Kanady, Grenlandii, a potem Arktyki. Trochę zapomnieliśmy, że wszystko się kończy, a ludzkość jest na ostatniej prostej do wyczerpania tych złóż.

Najwięcej surowców naturalnych mają Rosjanie – i tu będzie handel, a ostatecznie pewnie wojna. Ta ostatnia naszej „cywilizacji”, zbudowanej w końcu na eksploatacji planety. Ten konflikt może potrwać aż do ostatniej kropli ropy, gazu i słodkiej wody. Chyba że wcześniej zabije nas sama Ziemia.

Pocieszające jest to, że będzie na czym pływać – mamy dużo plastiku. :D

No i nie zapominajcie, że ten hajlujący dureń w czapeczce chce lecieć na Marsa – oczywiście nie sam, a szkoda. ;)

Dobrej środy...

...

...

...

...

...

...

 

Wracam sobie spacerkiem do domu, a tu nagle z mgły wyłania się policyjny kogut. Idę śmiało, zaczynają pojawiać się niewyraźne sylwetki samochodów i ludzi. Mijam policjanta rozmawiającego z panem przy kości. W radiowozie siedzi kobieta — rusza się, gestykuluje radośnie, pełnia szczęścia.

Tęgi jegomość pyta policjanta: — „Nie dałoby się coś zrobić?"

Na co policjant odpowiada, odsuwając się od pana przy kości: — „Nie, panie. Trzech promili to nie mają nawet najlepsi zawodnicy!"

Z trudem powstrzymuję śmiech. Dawka śmiertelna to cztery promile. „Kierująca" pojazdem pewnie zorientuje się dopiero za dwa, trzy dni — w areszcie, jak zaszalała. Musiała wypaść z samochodu podczas zatrzymania. Ale była radosna — poważnie!

Lata temu widziałem wypadek, który spowodował inny „szczęśliwy kierowca" — wjechał w przystanek tramwajowy. Na szczęście nikogo na nim nie było. Chciał uciekać, ale był tak wstawiony, że po tym, jak wytoczył się zza kółka, padł na środku ulicy — z gracją znaną jedynie pijanym.

Statystyki zachęcają do picia czterdziestu litrów wódki rocznie — na zdrowie!

...

Spóźniony...

...

...

...

...

...

...

...